فرق بين تعصب در مذهب وتصلب(یاتمسک)در مذهب قال العلامة ابن عابدين في العقود الدرية في تنقيح الفتاوى الحامدية (۲/ ۳۳۳): (قال فخر الإسلام لما سئل عن التعصب قال: الصلابة في المذهب واجبة، والتعصب لا يجوز . والصلابة أن يعمل بما هو مذهبه ويراه حقا وصوابا والتعصب السفاهة، والجفاء في صاحب المذهب الآخر وما يرجع إلى نقصه ولا يجوز ذلك فإن أئمة المسلمين كانوا في طلب الحق وهم على الصواب). هنگامی که از فخرالاسلام علامه ابن عابدین رح درباره تعصب سؤال شد، صلابت ; یعنی مطابق با مذهب خویش عمل نماید و آن حق بداند (یعنی آدمی مانند درخت بید نباشد که با هر بادی بلرزد یا به اصطلاح ابن الوقت باشد). اما تعصب عبارت است از نادانی و خشک بودن در مقابل مذهب دیگر و ناقص دانستن آن . این اندیشه خشک است و جایز نیست زیرا پیشوایان اهلسنت همواره در طلب حق و بر مسیر درست گام نهاده بودند؛ لذا اینکه هریکی از پیروان فقهی چهار مذهب به فقه خودشان عمل کرده و همدیگر را حق و صواب می دانند به این می گویند ” تصلب”. اما اینکه غیرمقلدین پس از ۱۳۰۰ سال ظهور کردند و تنها خود را فرقه ناجیه می دانند و اگر کسی مطابق به آنها عمل نکرد یا تفکر آنها را نپذیرفت او را بلیط جهنم می دهند به این می گویند “تعصب” اللّهمّ نجّنا من العصبیة. آمین.